Jestem osobą która we wspólnym kreowaniu z bogiem-stwórcą swojego świata kieruje się mocno tym co znajduje się głęboko w jej wnętrzu tzn. współpracuje z Prawdziwym Ja a nawet jednoczy się z nim i przekracza. Poszukując odpowiedzi na fundamentalne pytania jakie każdy z nas powinien sobie zadać, a dotyczą one tego co napisane było nad wejściem do wyroczni delfickiej tzn. “Człowieku! Poznaj samego siebie.” a te pytania to oczywiście kim jestem? Skąd pochodzę? Dokąd zmierzam?

“Jam jest ta cząstka która wiecznie zła pragnąć wiecznie dobro czyni” -Faust 

Ostatnio zastanawiałem się jak pojmuję bycie satanistą. Uważam że samo pojęcie i cała ta mroczna otoczka, zło, egoizm ,amoralność, barbarzyństwo , uznawanie Szatana pana zła jako swój znak rozpoznawczy jest stosowane dlatego, że ludzie z pozoru “dobrzy” “cywilizowani”, “moralni” I z “Panem Bogiem” uznali ludzi którzy mają odmienne poglądy na temat tych pojęć ,właśnie za takie osoby. ..a sataniści przyklasnęli im. Zrobili to po to, by prowokować I budzić zainteresowanie tłumów. Osobiście mieli odmienne znaczenie tych określeń które, gdy je oczyścić z negatywnych terminów stanowiłyby prawdziwe pojęcia pozytywne . Satanista nie pomyli ciemności ze światłem I odróżnia dobro od zła, chociaż może te pojęcia inaczej interpretować. 

Lata już całe, ludzie pytają przedstawicieli Kościoła Szatana: "Dobrze, w porządku, wasza filozofia bazuje na zaspokajaniu popędów istoty ludzkiej, ale czy są grzechy przeciwko waszej religii"? Naszą odpowiedzią niezmiennie było: "Nie". Lecz nadszedł już czas, aby rozwinąć tę odpowiedź. Nasz Kościół rozrastał się nieprzerwanie przez ostatnie 21 lat i widzi, że właściwym jest postawić pewne ogólne wytyczne. Jednak nie tego tylko, do czego powinniśmy dążyć, a raczej czego powinniśmy unikać; nazwać rzeczy, których nie pochwalamy. Tym co odróżnia nas od innych religii jest fakt, iż one głoszą grzeszność rzeczy których uniknąć nie sposób, podczas gdy my nazywamy "grzechami" tylko to, czego niewielkim nakładem pracy można uniknąć.