Dla mnie ... odtąd to zawsze 11, nie 1... Teraz jest u mnie inaczej niż w poprzednich cyklach, co postaram się nieco wyjaśnić. Dzieje się tak bowiem zająłem się poważniej rozwojem w ciągu tych ostatnich 10 lat które właśnie się skończyły. Tak jak to opisuje postrzegam ten nowy cykl dla siebie...

   O naturze cierpienia i drodze do prawdziwej rzeczywistości.

Cierpienie jest iluzją lecz nie dajcie się zwieść tej prawdzie. Bowiem dla człowieka jest ona bardziej realna od prawdziwego życia. Świadomi nauczcie się jak żyć ponosząc minimalne straty a maksymalne zyski. To jest właśnie sztuka ambicji. Wszystko może być iluzją dla stwarzającego własny świat. A własny świat człowieka zawsze wolny jest od cierpienia bo nikt cierpienia naprawdę nie potrzebuje. Zgadnijcie kto jest sprawcą całego bólu tej ziemi i tego kim jesteśmy?

Na wstępie muszę zaznaczyć że nie wierzę w wyższe wartości oraz w człowieka doskonałego i prawdziwego. Sam proces alchemiczny niczego niższego według mnie naprawdę nie zmienia w coś wyższego. Przemienia jednak i to jest fakt. Dzięki niej możemy zacząć postrzegać świat duchowy. Czy jednak jest to coś moralnie wyższego? Poddałem się jemu i nadal jestem łajdakiem i ofermą. Co nie zmienia faktu że lubię karmić się tymi złudzeniami niczym dobrą pizzą. Tak słabemu człowiekowi jak ja potrzebna jest wiara w coś wyższego bowiem na czysto ten świat jest zbyt nieznośny. Jednocześnie jestem cynikiem oraz agnostykiem ponieważ zakładam że mój aparat umysłowy i zasób wiedzy może być niepełny. Tak więc zawsze biorę pod uwagę że istnieje mądrość większa od mojej która widzi ową doskonałość.

Myli się ten kto uwaza ze zmarli o nas zapominają. Zarówno nasza bliska i daleka rodzina pamięta o nas i wspiera. Ci z was którzy maja aktywne czakry mają zapewne kontakt ze swą duchowa rodzina oraz zmarłymi za życia bliskimi. Czy jednak istnieje coś więcej niż tylko wiara w życie pozagrobowe? Są osoby które doświadczają bezpośrednio istnienia zaświatów. W pewnym stopniu jestem jedną z takich osób. Nie chodzi mi jednak by udowadniać wam że duchy istnieją lecz wykazać że wiara w przodków może przyspieszyć wasz rozwój moralny I dać wam wiele sił do pokonywania trudności życiowych.

Sensem święta Dziadów jest zachowanie ciągłości społeczności – między żywymi, a tymi, którzy już odeszli. To tworzenie wiecznej wspólnoty zakłada że życie zarówno duchowe jak i materialne które w istocie są jednością są dobre i radosne. Zmarli odwiedzają żywych krewnych, przybywając z Zaświatów. Dusze są jednak niewidzialne, stąd – by ich nie ukrzywdzić – w czasie Ich pobytu w Jawii obowiązuje szereg tabu i zakazów.

Jestem osobą która we wspólnym kreowaniu z bogiem-stwórcą swojego świata kieruje się mocno tym co znajduje się głęboko w jej wnętrzu tzn. współpracuje z Prawdziwym Ja a nawet jednoczy się z nim i przekracza. Poszukując odpowiedzi na fundamentalne pytania jakie każdy z nas powinien sobie zadać, a dotyczą one tego co napisane było nad wejściem do wyroczni delfickiej tzn. “Człowieku! Poznaj samego siebie.” a te pytania to oczywiście kim jestem? Skąd pochodzę? Dokąd zmierzam?

Czy lepsza jest magia czy mistyka?  Artykuł skierowany jest do wszelkiej maści adeptów którzy poszukują formuły Wielkiego Dzieła i sposobu na jego realizację.

Zacznijmy od początku. Jestem, zgodnie z tym co napiszę za chwilę w tym artykule, Człowiekiem Nocy i nie ja wybrałem tą drogę dla siebie. Jest ona we mnie uwarunkowana niezależnie od moich świadomych decyzji, a ja tylko zgodziłem się ruchem świadomego „ ja” na to by była ona we mnie drogą dominującą i moim sposobem na życie. Przez to pomagam nieświadomym procesom realizować mój potencjał. 
W mojej wizji świata gdyby oczyścić to co stanowi we mnie większość to okazało by się że nigdy nie istniało dla mnie żadne niebo i grzech wobec jakiegoś stwórcy. Chrześcijańska teoria na temat genesis świata nie doprowadziła nas do obecnej sytuacji, zatem nie ma świata wiekuistej dobroci do którego miałbym wrócić po karze odbytej na ziemi. Życie na ziemi nie jest bowiem dla mnie karą a przyjemnością. 

“Jam jest ta cząstka która wiecznie zła pragnąć wiecznie dobro czyni” -Faust 

Ostatnio zastanawiałem się jak pojmuję bycie satanistą. Uważam że samo pojęcie i cała ta mroczna otoczka, zło, egoizm ,amoralność, barbarzyństwo , uznawanie Szatana pana zła jako swój znak rozpoznawczy jest stosowane dlatego, że ludzie z pozoru “dobrzy” “cywilizowani”, “moralni” I z “Panem Bogiem” uznali ludzi którzy mają odmienne poglądy na temat tych pojęć ,właśnie za takie osoby. ..a sataniści przyklasnęli im. Zrobili to po to, by prowokować I budzić zainteresowanie tłumów. Osobiście mieli odmienne znaczenie tych określeń które, gdy je oczyścić z negatywnych terminów stanowiłyby prawdziwe pojęcia pozytywne . Satanista nie pomyli ciemności ze światłem I odróżnia dobro od zła, chociaż może te pojęcia inaczej interpretować. 

Nie jesteś przeciwniczką dobra. 
Tyś jest jego brakiem wściekła i sroga. 
W Tobie rodzi się wszelka siła, moc i władza. 
na Tobie się prawo tego świata zasadza 
Gdy jesteś ich obecność przywołujesz 
komu brak tych cnót jest w złej ciemności, niewolnikiem czy rozumiesz?