Lista działów
Jest to indiańska medytacja, pozwalająca otrzymać, zależnie od potrzeb, wiedzę, inspirację, siłę lub uzdrowienie. Mimo że wygląda na zwykłą wizualizację, jest to bardzo potężna praktyka ze względu na archetypy, z którymi się wchodzi w kontakt - podejdź do niej z szacunkiem.
Po okresie gromadzenia wiedzy przychodzi czas wypróbowywania pewnych praktycznych ćwiczeń. Na tym etapie mag zazwyczaj nie poświęca na swoje praktyki zbyt wiele czasu, są one bardziej dodatkiem do dnia niż jego treścią. Nie ma ustalonego "programu treningu", lecz wypróbowuje różne rzeczy, często nie mając jeszcze dość cierpliwości, aby przez dłuższy czas skupić się na jednej praktyce. Pierwsze praktyki powinny zawierać medytacje, jakąś formę pracy z ciałem oraz wgląd.
Większość tekstów o tym, co się tradycyjnie nazywa "magią solarną", przeczy sobie nawzajem lub cechuje się sprzecznościami wewnętrznymi. Astrologiczne komentarze o tym, jakie rzekomo moce posiada słońce należą do najidiotyczniejszych rzeczy, jakie ta dziedzina wiedzy zdołała stworzyć. Dzieje się tak dlatego, że żółta moc manifestuje się na cztery różne, lecz powiązane ze sobą sposoby. Ten czwórpodział doprowadził też do podziałów w psychologii, w której różne szkoły naświetlały któryś z tych aspektów usiłując ignorować pozostałe, które z kolei inne szkoły uznawały za ważniejsze.
To, co popularne książki piszą o magii wenusjańskiej (miłosnej) i księżycowej (seksualnej), w dużej mierze się ze sobą pokrywa. W tym tekście konsekwentnie unikaliśmy planetarnego nazewnictwa. Mimo, że magia miłosna jest zazwyczaj praktykowana na tych, którzy są jednocześnie obiektami pożądania seksualnego, ten rozdział będzie poświęcony sztuce czynienia innych przyjaznymi, lojalnymi i pełnymi uczucia wobec nas.
Duża ilość kultów religijnych na przestrzeni dziejów miała jedną cechę wspólną: były prowadzone przez charyzmatycznych mężczyzn, którzy byli w stanie wyperswadować kobietom, aby oddawały się wyznającym ów kult mężczyznom. Schemat ten był i jest wykorzystywany w uderzająco podobny sposób w wielu starożytnych kultach, monoteistycznych sektach i współczesnych grupach ezoterycznych.
Szarlataneria, pomysłowość, umiejętność radzenia sobie w życiu i szybkiego myślenia to esencja pomarańczowej mocy. Te merkuriańskie zdolności były tradycyjnie przypisywane godformom, które patronowały lekarzom, magom, hazardzistom i złodziejom.
Idąc za hipotezą Pratchetta, ósmy kolor tęczy, który jest osobistym "kolorem magii" maga, możemy nazwać oktaryną. Dla mnie jest to szczególny odcień elektryzująco różowej purpury. Moje najbardziej znaczące wizje zawsze pojawiały się w takiej właśnie kolorystyce i wizualizuję ten kolor, aby pokolorować nim w astralu moje najważniejsze zaklęcia i sigile. Inni magowie mogą postrzegać oktarynę w inny sposób. Moja osobista interpretacja jest zapewne skutkiem tego, że najefektywniejszymi rodzajami gnozy są dla mnie seks (purpura) i gniew (czerwień). Każdy powinien sam poszukać własnego koloru magii.
Gdy tylko ludzkość rozwinęła technologię broni i nauczyła się organizować, aby móc skutecznie zwalczać swoich naturalnych wrogów, zaczęła używać tych rzeczy również przeciwko sobie nawzajem. Wiele z tego, co uważamy za nasz ewolucyjny sukces (zdolności manualne, umiejętność porozumiewania się poprzez dźwięk, wyprostowana postawa, zdolność do wydawania i wykonywania rozkazów oraz dyscyplina) wykształciło się właśnie podczas tysiącleci zorganizowanych walk między ludzkimi plemionami. Nasza moralność jest odbiciem naszej krwawej przeszłości, jako że wciąż atak na członka własnej grupy pozostaje tabu, podczas gdy obowiązkiem jest atakować obcych. Pozostaje tylko określić, kto jest tym obcym. Gdy możliwości wojny są ograniczone, wyrażamy swoją agresję w grach i sporcie. Patrząc się na cały etos sportu i jego terminologię łatwo zauważyć, że jest on niczym wojna, tyle że toczona wedle pewnych reguł.
Zazwyczaj rozróżnia się te rodzaje magii w prymitywny i uproszczony sposób: czarny mag służy sobie, biały innym; czarny niszczy, biały uzdrawia; czarny działa egoistycznie, biały altruistycznie. Biały twierdzi "right makes might" (racja czyni potęge), czarny "might makes right" (potęga czyni racje). Biały daje coś za nic, czarny chce dostać coś za nic. Biały uwalnia od cierpienia, czarny je zadaje. Jednym słowem, mamy tutaj obraz człowieka świętego i człowieka skrajnie złego. Tymczasem ja nie odnajduję siebie (ani moich przyjaciół) w żadnym z tych opisów. Gdyby zastosować te kryteria, wszyscy magowie przyjęliby różne odcienie szarości.
Dobrobytu nie mierzy się ilością posiadanego majątku, lecz raczej ilością władzy nad ludźmi i materią oraz doświadczeniu, jakie ktoś zdobył podczas swojej ekonomicznej działalności. Pieniądze są tylko abstrakcyjnym pojęciem używanym do mierzenia ekonomicznej aktywności, a dobrobyt jest miarą tego, jak wielką władzę posiadasz nad swoimi doświadczeniami związanymi z pieniędzmi. Zakładając, że doświadczenia zróżnicowane i ekscytujące są lepsze od nudnych i tym samym droższe, problemem większości ludzi jest znalezienie wysoce efektywnego źródła dochodu, które spełni te warunki. Celem magii dobrobytu jest spowodowanie dużego przepływu pieniędzy, który zapewni wspaniałe doświadczenia zarówno przy otrzymywaniu, jak i przy wydawaniu. Wymaga to tego, co jest zwane Świadomością Dobrobytu.
Więcej...
Jest to jeden z rytuałów otwierających/zamykających. Ma na celu przygotowanie maga do wejścia w gnozę, symboliczne otwarcie bram jaźni etc. Każda ważniejsza praca powinna być w ten sposób rozpoczynana.
Duchy będąc stworzeniami niematerialnymi, wyposażonymi w wolną wolę pod wpływem, której kształtują swą osobowość, mają różne charaktery i znajdują się na różnych poziomach rozwoju moralno-intelektualnego. W zależności od stopnia swej doskonałości zaliczają się do różnych kategorii. Ogólnie można przyjąć, że istnieją trzy rzędy Duchów, a wśród nich kilka klas. Oto one:
Tak, to prawda! Jehowa, JHWH, którego większość osób uważała za surowego władcę, w rzeczywistości to było magiczne zaklęcie, magiczny wzór (co było traktowane jako wielka tajemnica, znana tylko gnostyckim kapłanom i rabbim). Jeśli ktoś zrozumiał przesłanie zawarte w tym wzorze, dawało mu to absolutną władzę nad rzeczywistością i zdolność spełniania każdego swojego pragnienia. Jeśli przeczyta się Pismo rozumiejąc, że dzieci Boga to ci szczęśliwcy, którzy poznali ezoteryczne tajemnice, które ich wyzwoliły, znaczenie tej księgi zmienia się dość radykalnie.
Interpretacje znaków na podstawie układu kart ze znakami runicznymi rozłożonymi na krzyż można polecić tylko osobom zaawansowanym w posługiwaniu się runami, osobą mającym rozbudowaną intuicję oraz zdolność wsłuchiwania się w impulsy płynące z podświadomości. Losowanie tylko jednej z kart jest znacznie łatwiejsze i często w zupełności wystarczające do zrozumienia własnego losu.
