Słowiańskie imiona diabelskie: jakie są ich znaczenia?

Redakcja

20 stycznia, 2024

Spis treści

W czasach starożytnych Słowian bardzo dużą wagę przywiązywano do znaczenia imion. Składały się one z dwóch członów, które opisywały pożądane cechy charakteru potomstwa. Aby ustrzec dzieci przed diabłami i strzygami zabronione było mówienie o nich dobrze, dodatkowo nadawano im tymczasowe imiona o negatywnym znaczeniu, co służyło temu, by odwrócić od nich uwagę złych mocy. Dopiero gdy osiągały wiek siedmiu lat były na tyle bezpieczne, by nadać im już te właściwe imiona.
Z czasem chrześcijaństwo zaczęło zataczać coraz szersze kręgi, wypierając w dużym stopniu kulturę i wierzenia Słowian. Efektem ubocznym stało się to, że imiona nadawane od razu po urodzeniu, które do tej pory właściwie ukierunkowywały dzieci, przestały pełnić swoją funkcję i stały się pożywką dla diabłów i demonów. Dotyczy to wszystkich imion słowiańskich, które pochwalają dzieci za ich dobre cechy charakteru, a więc zazwyczaj należą do nich zawierające poniższe człony:

dobro – dobry
ciech – pociecha
drogo – drogi
lub – lubiany
mił – miły
jar – silny
sław – sławny
myśl – myślący

Nie wszystkich imion zawierających powyższe człony należy się wystrzegać. Przykładowo z członem -sław do diabelskich zalicza się Stanisław (stanie się sławny), Czesław (oczekuje sławy), ale już nie Mirosław (sławiący pokój), Radosław (sławiący radość) i nie Bogusław (sławiący Boga).